Donderdagmorgen

Op donderdag is de vaste gang naar de markt, voor groente en fruit, kaas, brood en noten. En vis voor Ans. Het liefst doe ik dat in de eerste helft van de ochtend want dan is het nog niet zo druk. De toeristen komen later en dat scheelt wel. Vooral in deze pandemische tijd is het fijn als er in de paden tussen de kramen ruimte is om afstand te houden. Vanmorgen gold dat nog meer, want afgelopen dinsdag zijn tijdens de persconferentie van de demissionaire bewindslieden Rutte en De Jonge strengere maatregelen afgekondigd om de sterk stijgende coronabesmettingen het hoofd te bieden. De vraag is alom of die maatregelen niet te weinig en te laat zijn. Ze gaan ook nog pas op zaterdag in en er zou grote urgentie zijn om ons eraan te houden. Op de markt heerste dat idee van urgentie vanmorgen in ieder geval niet. Bijna niemand droeg een mondkapje en het afstand houden werd ook niet duidelijk in acht genomen. Ik had mijn mondkapje wel bij me. Omdat het niet zo druk was heb ik het in mijn zak gehouden. In de groente- en fruitkraam van Lou Dekker was het qua drukte net aan, bij de andere kramen sta je buiten en was ik vrijwel meteen aan de beurt. Ik ben dan wel gevaccineerd en heb ook een besmetting doorgemaakt, gelukkig mild, ik wil dat toch niet nogmaals meemaken. Die Derde Prik mogen ze mij morgen aanbieden.

Toen ik op de fiets wilde stappen begon het te regenen. Eerst even gescholen voor de ingang van de Vleeshal. Toen Ans op haar telefoon zag dat de regen nog wel even kon aanhouden, zijn we op de fiets gestapt en kwamen drijfnat thuis. Dat was lang geleden.
Droge kleren aan en klaar. Even later scheen de zon, kort maar toch.
Maar nog steeds geldt: een goede bui kan tegen elke regen.

Het was rustig op de markt