Gisteren, 9 september, was het de geboortedag van mijn schoonzus Truus. Vorig jaar was die dag nog haar verjaardag, die we met elkaar gevierd hebben. Het ging toen al een poosje minder met haar. We vierden het, ingetogen, wetend dat zij geen besef had en nooit heeft gehad van wat ’verjaardag’ inhoudt. Vaak stonden Ans en ik rond die datum met de caravan op een camping in de buurt van locatie Halfweg, eerst op De Wildhoeve bij Emst en de laatste jaren op De Plagge bij Vierhouten.
Truus was ondanks haar ernstige beperkingen een bijzondere vrouw met een eigen wil en persoonlijkheid. Dit wordt nu nog veel duidelijker gevoeld dan toen ze nog leefde. Ze kon niet praten maar maakte je wel duidelijk wat ze wilde of niet wilde. Daarover hebben we inmiddels veel herinneringen aan gebeurtenissen en voorvallen opgehaald en gedeeld met elkaar als familie, als vrienden en met de leiding van de woning. Haar leven lang was Truus afhankelijk van zorg, van zorgende handen die haar bij alles moesten helpen, eerst 10 jaar thuis en daarna ruim 60 jaar bij Philadelphia Zorg.
We hebben als nabestaande zussen, broer en zwagers veel reacties van deelneming en meeleven ontvangen. Gisteren, op die bijzondere dag, zijn de bedankkaartjes verzonden.
Truus is voor altijd weg uit Halfweg.
Voor kamperen in deze weken hadden wij geen animo.
