Coronaprik

De coronaprik zit er weer in. Vanmiddag om 14.00 uur kon ik hem in de Stadsschouwburg krijgen en dat heb ik natuurlijk gedaan. Ik behoor niet alleen qua leeftijd maar ook voor wat de gezondheid betreft tot de kwetsbare mensen. In de begeleidende folder staat dat de coronaprik beschermt tegen ernstige ziekte door corona. Je kunt het dus wel krijgen begrijp ik hieruit; je wordt er alleen niet zo ziek van dat je naar het ziekenhuis zou moeten. Dat is de veronderstelling achter de prik.
Over een paar weken krijg ik nog de gewone griepprik bij de huisarts. Je zou toch zeggen dat ik dan goed toegerust ben om de winter zonder al te veel problemen van virale aard door te komen.
Niet dat met deze jaarlijkse vaccinaties alles voor altijd afgedekt is. In een artikel uit 2020 op National Geographic las ik dat er op aarde meer virussen zijn dan sterren in het heelal. Gelukkig zijn de meeste niet in staat om mensen te infecteren. Zoals de COVID-19 pandemie heeft aangetoond duiken er soms wel degelijk nieuwe mensenvirussen op. Om dergelijke uitbraken beter te voorspellen en te voorkomen proberen wetenschappers de eigenschappen te vinden die kunnen verklaren waarom sommige virussen het op mensen hebben voorzien en andere niet. Een immense taak.

 

De Global Glory van Gent op weg naar Gdansk. Aan de overkant Breskens

Gisteren was het wat beter weer dan vandaag met al die regen. Ans en ik hebben ’s middags een korte wandeling langs de Westerschelde bij Fort Rammekens gemaakt. Niet te ver want de voet van Ans werd toch nog gevoelig. Vorige week heeft ze een kleine ingreep aan haar voet gehad dus dat betekende gedurende de week meestentijds zitten met het been omhoog en voorzichtig lopen. Daarom was het wandelingetje langs de wijde rivier wel heel fijn. Het was genieten van prachtige wolkenluchten en grote zeeschepen.
Vanmorgen is de hechting eruit gehaald. De wond is goed geheeld. Het lopen zal nu ook wel snel beter gaan. 

 

De olie/chemicaliëntanker STI Poplar komend van Dagenham (GB) op weg naar Gent

 

Hedera

Vandaag scheen de zon weer en hoewel het niet overdreven warm werd door de noordoosten wind (15ᵒ) leek het mij een goede gelegenheid om in de tuin nog wat klusjes te doen. Een paar weken geleden heb ik al een stuk van de Hedera die tegen de tuinmuur groeit gesnoeid. Dus vandaag kon ik dat mooi afmaken want het was al een paar dagen droog geweest en dan is het prettiger werken aan die begroeing.

De klimop staat nu volop in bloei en dat trekt veel bijen en andere insecten aan wegens de vele nectar die in de bloemschermen zit. Het is een gezoem van jewelste. Bedwelmd door die overvloed hadden ze geen enkele aandacht voor mij en kon ik rustig mijn snoeiwerk doen.

De klimopwand staat er nu weer voldoende ‘glad’ bij voor de winter. Aansluitend heb ik ook nog het gras gemaaid, ik denk ook voor het laatst dit jaar. Het gazonnetje kan zo wel de winter in.

Het was inderdaad de goede gelegenheid en aldus had ik een ontspannen middag in de tuin.

De klimopwand na het snoeien. Ter hoogte van de keukentrap is een uitgroei met veel bloeiende schermen te zien.

Aanvulling zaterdag 5 oktober

Omdat ik gisteren schreef over de bloeiende Hedera en na het snoeiwerk het te laat was om daar nog een goede foto van te maken, heb ik dat vanmorgen gedaan. Dan staat de zon er ook heel mooi op te schijnen. Bijkomend voordeel is dat de al prachtig in herfstkleuren staande Esdoorn in de tuin van de buren een mooie achtergrond vormde voor de bloeiende Hedera op de tuinmuur.

 

Bloeiende Hedera en de Esdoorn in herfstkleuren

In het midden één van de gasten op het nectarfeest

Wassen en stallen

Vorig jaar zijn we niet met de caravan weggeweest, zijn we zelfs helemaal niet weggeweest. Medisch zwaar weer verhinderde dat. In 2022 zijn we er wel met de caravan opuit getrokken, naar Amiens en Rouen, naar Huijbergen en twee keer naar Vierhouten. Toen we in september ons kampeerseizoen afsloten kwam het er niet van om de caravan schoon te maken.

Vorig jaar dus niet maar dit jaar konden we weer. En dat hebben we gedaan. In april naar Vierhouten, om in die week bezoeken aan Truus te kunnen brengen die toen al een tijdje achteruit ging.

Omdat we al heel wat jaren in de tweede helft van december naar Zuid-Limburg gaan – we zijn in Vaals en Vijlen geweest, in Rott en de laatste jaren in Hurpesch – zien we het Heuvelland steeds in winterse omstandigheden. Kale bomen, vaak modderige voetpaden en somber weer maakten ons nieuwsgierig naar hoe het er in de zomer zou zijn. Dit jaar zijn we dat gaan beleven. In juni hebben we met de caravan op camping Oosterberg bij Eperheide gestaan. En het was prachtig, we hebben er van genoten ondanks het ook wel natte weer en een af en toe drassige camping.

Op camping Oosterberg in het vroege ochtendlicht

Ook dit jaar stond er weer een verblijf in september bij Vierhouten op de planning, maar in juli ging Truus hard achteruit en op 1 augustus is ze dus overleden, ik schreef er hiervoor al over.
Door alle inspanningen en emoties rondom het overlijden en de uitvaart hadden we uiteindelijk geen zin om in september nog weer met de caravan er opuit te gaan.

De caravan moest nu toch wel gewassen worden want dat had ik in 2019 voor het laatst gedaan. Omdat voor deze week lekker nazomerweer was voorspeld leek me dat een goede gelegenheid. Dus dinsdag de caravan uit de stalling gehaald. Woensdagmorgen heb ik de caravan gewassen en ’s middag  hem in de was gezet. Daar knapte hij geweldig van op. Ik vond het leuk om te doen al was het een pittige klus met toenemende spierpijn. Maar onze Kip glom weer en ging gistermiddag helemaal opgeknapt de stalling in.
Hopelijk kunnen we volgend jaar weer op pad. Er borrelen al voorzichtig wat ideetjes op. Als gezondheid en het klimmen der jaren het toelaten, zeg ik er toch maar bij.

De caravan is klaar voor de stalling

Geboortedag

Gisteren, 9 september, was het de geboortedag van mijn schoonzus Truus. Vorig jaar was die dag nog haar verjaardag, die we met elkaar gevierd hebben. Het ging toen al een poosje minder met haar. We vierden het, ingetogen, wetend dat zij geen besef had en nooit heeft gehad van wat ’verjaardag’ inhoudt. Vaak stonden Ans en ik rond die datum met de caravan op een camping in de buurt van locatie Halfweg, eerst op De Wildhoeve bij Emst en de laatste jaren op De Plagge bij Vierhouten. 


Op 1 augustus j.l. is Truus overleden en is de 70 keer gevierde dag veranderd in de geboortedag, een dag om aan haar te denken. Een dag ook waarop het gemis, zeker de eerste keer, sterker gevoeld werd dan in de afgelopen weken na het overlijden. 


 

Truus was ondanks haar ernstige beperkingen een bijzondere vrouw met een eigen wil en persoonlijkheid. Dit wordt nu nog veel duidelijker gevoeld dan toen ze nog leefde. Ze kon niet praten maar maakte je wel duidelijk wat ze wilde of niet wilde. Daarover hebben we inmiddels veel herinneringen aan gebeurtenissen en voorvallen opgehaald en gedeeld met elkaar als familie, als vrienden en met de leiding van de woning. Haar leven lang was Truus afhankelijk van zorg, van zorgende handen die haar bij alles moesten helpen, eerst 10 jaar thuis en daarna ruim 60 jaar bij Philadelphia Zorg.


We hebben als nabestaande zussen, broer en zwagers veel reacties van deelneming en meeleven ontvangen. Gisteren, op die bijzondere dag, zijn de bedankkaartjes verzonden. 


 

Truus is voor altijd weg uit Halfweg. 

Voor kamperen in deze weken hadden wij geen animo.

 

 

 

Gemberdeling

En daar was eindelijk een dag met goed weer. Weliswaar nog een frisse wind maar vrijwel de hele dag een strakblauwe lucht. Het is dan fijn om in de tuin te werken en Ans kon vandaag het klusje doen waar ze het al langer over had. Het splitsen van de gemberplant was hard nodig want die was in de afgelopen jaren flink gegroeid en raakte zo langzamerhand klem in de pot. Samen hebben we hem uit de pot gehaald en vervolgens in vier stukken gezaagd, eerst met de grote zaag en daarna met de takkenzaag. Het ging gemakkelijker dan we dachten. Daarna heeft Ans de vier delen in potten gedaan. Twee blijven er in onze tuin, twee hebben een andere bestemming gekregen.

Hopelijk slaan de delen na het zagen en verpotten goed aan en komen er weer van die prachtige witte bloemen aan.  Het begin was er al; de eerste rode uitlopers aan de ongedeelde wortelstronk zien er in ieder geval sterk en levenslustig uit.